درباره گوانجو

یکی از 24 استان معروف , قدیمی و شهر فرهنگی چین است. گوانگجو یکی از مناطق توسعه یافته و قدرتمند چین و پایتخت استان گوانگجو است که منطقه ای عالی در کنار رود مروارید و در نزدیکی دریای چین است.این شهر دارای دسترسی بسیار آسان به کشور هنگ کنگ و ماکائو است.این شهر به عنوان مرکز سیاسی , اقتصادی ,علمی آموزشی و فرهنگی منطقه گوانگجو(کانتون) محسوب میشود. این شهر با هزاران طرح کوچک و بزرگ اقتصادی پیشتاز توسعه اقتصادی در کشور چین بوده است. اگر چه این شهر به اندازه شهرهای پکن و ژیان معروف نیست اما دارای اماکن تاریخی و فرهنگی معروفی است که به معرفی بعضی از آنها می پردازیم گوانگجو شهری در جنوب چین و در شمال رودخانه قابل کشتیرانی واقع شده، سومین شهر مهم چین و همچنین بندری مهم و تجاری ومرکز استان گوان دونگ چین است. این شهر با مساحتی حدود 16000 کیلومتر، جمعیتی بالغ بر 7/6 میلیون نفر را در خود جای داده است. البته جمعیت این شهر با احتساب حومه آن به بیش از 12 میلیون نفر می رسد. ساعت رسمی این شهر 8 ساعت جلوتر از ساعت لندن و اختلاف ساعت آن با کشورمان 5/4+ ساعت است . نام قدیمی شهر کانتون بوده که امروزه نام نمایشگاه معروف این شهر است که همه ساله جمعیتی عظیم از بازرگانان و تجار اکثر کشورهای جهان را به خود جذب می کند

کوه ابر سفید

کوه ابر سفید منطقه تفریحی زیبائی است که مردم این ناحیه برای تفریح و گردش به این منطقه سرسبز و خوش آب و هوا می آیند.با سوار شدن بر تله کابین آن می توان از زیبائیهای اطراف آن لذت برد.

این پارک 46 هکتاری مناسب ترین محل برای استراحت و تفریح مردم است که دارای 6 قسمت متفاوت همراه با انواع لوازم تفریحی و گردشی است که میتواند روزی دلپذیر را برای بازدیدکنندگان فراهم کند.

رستوران های گوانجو

در شهر گوانگجو مانند سایر شهرهای چین انواع رستورانهای محلی و خارجی وجود دارد که مسافران می توانند با توجه به سلیقه و ذائقه خود از انواع غذاهای سنتی و خارجی استفاده نمایند که در ذیل به بعضی از رستورانهای معروف این شهر اشاره میکنیم.

لازم به ذکر است که در ارتباط با هر رستوران فقط غذاهای معروف آنها ذکر شده که طبعا سایر انواع غذاها نیز در این رستورانها به مشتریان سرو میگردد.

Guangzhou Jiujia
غذای معروف: جوجه کباب,انواع سوپ جوجه,میگو,کیک قهوه,انواع دونات.

Taotao Ju Jiujia

غذای معروف:برنج بخار پزبا شیر و تخم مرغ , میگوی پخته,انواع سوپ,انواع کباب و جوجه کباب,غاز سرخ شده.

Lianxiang Lou

غذای معروف:برنج بخار پزبا شیر و تخم مرغ , انواع میگوی کبابی و پخته,انواع سوپ,انواع کباب و جوجه کباب,غاز سرخ شده.

غذای معروف : انواع گوشت کبابی روی ذغال,کباب معروف غاز چینی,بنج مخصوص,جوجه کباب.

غذای معروف: ماهی پخته شده در ادویه,ردک با سس جیلی(سس فلفلی تند),گوشت جگر گوسفند با انواع ادویه

.
       

مراکز خرید گوانجو

شهر گوانگجو به دلیل گسترش فعالیتهای اقتصادی خود دارای مناطق و محلهای متعددی برای خرید کردن و استفاده از بازارهای محلی است که آن را به بهشت خریداران تبدیل کرده است و میتواند جذابیت خاصی برای بازدیدکنندگان این بازارها داشته باشد. از جمله این بازارها میتوان به مراکز زیر اشاره نمود: Shangxia Jiu Lu Pedestrian Street Zhuangyuan Fang Teem Plaza Xia Jiu lu Yide Lu Seafood High Sun

فرودگاه گوانجو

فرودگاه بين المللي بایون‌ گوانجو در 28 كليومتري شهر قرار گرفته است

حمل و نقل عمومی گوانجو .

مترو عالي گوانجو بهتريت انتخاب براي رفت و آمد در شهر مي باشد. اين مترو تميز، مدرن و سريع مي باشد. ايستگاهها داراي نام انگليسي و پيام ها به انگليسي نيز اعلام ميگردد. هزينه بليط بين 2 تا 14 يوآن مي باشد. تاكسي و اتوبوس نيز به تعداد كافي در شهر براي علاقمندان به استفاده از آنها موجود مي باشد. تاكسي در گوانجو نسبت به ساير شهرهاي چين گرانتر است. ارزانتر وسيله حمل و نقل عمومي در شهر اتوبوس ميباشد. هزينه هر سفر حدود2  يوآن است لذا اتوبوسها معمولا مملو از مسافر است.

تاريخچه گوانگجو 

گوانگجو تاریخی با بیش از 2800 سال قدمت دارد و افسانه های فراوانی در مورد این شهر رواج دارد. یکی از این افسانه ها (شهر بز) است و بر طبق آن 15 الهه بز سوار اولین دانه های گیاهی را به این شهر آورده اند. این شهر همچنین به نام (شهر پنج بز) شهرت دارد که نام این شهر از آن گرفته شده است. در طی دورانهای مختلف امپراطوری های مختلفی در این شهر ظهور و سقوط نموده اند اما همگی آنها از این بندر مهم به عنوان یکی از مسیرهای مهم تجاری دریایی استفاده می نموده اند. این شهر مدتها توسط حکومت های متفاوتی چون پرتغالی ها ، انگلیسی ها و ژاپنی ها اشغال بوده است. این شهر از سال 1970 رشد و شکوفایی اقتصادی خود را آغاز نموده و اکنون یکی از قطب های اقتصادی چین و جهان است. در این شهر علاوه بر نمادهای هنری باستانی بناهای یادبودی از دوران انقلابی و گذشته دمکراتیک آن به چشم می خورد.

اقتصاد گوانجو

 
گوانگجو مرکز اقتصاد چین، در کنار رودخانه مروارید و در قلب مناطق تجاری و بازرگانی آن قرار دارد. طبق آمار سال 2006 میلادی سرانه این شهر به بیش از 600 میلیارد یوان چین (حدود 8/76 میلیارد دلار آمریکا) رسید. این سرانه بیشترین سرانه را در بین 659 شهر چین به خود اختصاص داده است. نمایشگاه واردات و صادرات گوانگجو چین که امروزه به نمایشگاه کانتون (نام قدیم شهر گوانگجو) معروف است مهم ترین رویداد این شهر و مهمترین اتفاق در چین و بزرگترین نمایشگاه در سراسر جهان است. این نمایشگاه که از سال 1957 هر سال دو بار (بهار و پاییز) برگزار می گردد توانسته است جای خود را در تاریخ چین بگونه ای ایفا کند که همه آن را پل تجاری بین پکن و جهان نام می برند

آب و هوای گوانگجو

آب و هوای گوانگجو به طور میانگین در سال 22 درجه سانتی گراد است .آگوست گرم ترین ماه سال با میانگین 28 درجه سانتی گراد و ژانویه سردترین ماه سال با میانگین 13 درجه سانتی گراد است. باران فراوانی از آوریل تا آگوست در این منطقه می بارد که متوسط آن 720/1 میلی متر است. هوای این شهر در تابستان گرم، مرطوب و بارانی و در زمستان سرد، خشک و همراه با باران اندک است.

قابل توجه است چینی ها نمایشگاه بزرگ و معروف گوانگجو را در دو فصل معتدل در سال برگزار می کنند .تا برگزار کنندگان و شرکت کنندگان با مشکلات کمتری روبرو شوند

فرهنگ و آداب ورسوم چین

سال نوی چینی از مهم ترین تعطیلات سنتی مردم چین است. گاهشماری چینی، گاهشماری ترکیبی شمسی-قمری است و حرکت خورشید، ماه و ستارگان، تعیین کننده روزها، ماه‌ها و سال‌ها هستند. سال نو، با پدیدار شدن ماه در نخستین روز سال آغاز می‌شود و به همین علت گاه به آن سال نوی قمری نیز گفته می‌شود. جشن سال نو، عموماً پانزده روز به طول می‌انجامد و با جشن فانوس پایان می یابد….

در بیشتر کشورهایی که چینی‌ها اکثریت را تشکیل می‌دهند یا اقلیت قدرتمندی هستند، سال نوی چینی جشن گرفته می‌شود؛ از آن جمله می‌توان به چین، هنگ کنگ، تایوان، برونئی، کره، مغولستان، نپال، بوتان، ویتنام، سنگاپور، اندونزی، مالزی، فیلیپین و تایلند اشاره کرد.

آداب و رسوم 

چینی‌های بودایی، در این روز از خوردن گوشت پرهیز می‌کنند. بودائیان بر این باورند که روشن کردن آتش و استفاده از کارد در روز اول سال نو، خوش یمن نیست؛ بنابراین معمولاً غذای این روز، از قبل پخته می‌شود. همچنین در این روز، چینی‌ها به دیدار و بازدید بزرگترهای خانواده می‌روند. رقص شیر یکی از کهن‌ترین آیین‌های چینی است که در این روز انجام می‌پذیرد. برخی خانواده‌ها برای از بین بردن شرّ ارواح خبیثه، این گروه‌های عروسک گردان را به خانه دعوت می‌کنند تا با آهنگ‌ها و رقص‌های خاص، بدیمنی این روز را از بین ببرند. از دیگر آداب و رسوم این جشن، هدیه پاکت سرخ است.

جشن فانوس چین

و تنها امپراتوران و اشراف، فانوس‌های آراسته و بزرگ داشتند؛ در سال‌های اخیر، فانوس‌ها با طرح‌های جدید و متنوع تزیین می‌شوند؛ مثلاً فانوس‌هایی به شکل جانوران مرسوم است. ریشه این جشن به امپراتوری هان و بیش از 2000 سال پیش بازمیگردد.

آداب و رسوم در اعیاد

عید بهار چین

از9 فوریه سال جاری ایام عید بهار سنتی چین آغاز می‌شود. عید بهار در واقع همانند عید نوروز ایران عید میلی فرخنده و پرنشاط است. به طور کلی از قدیم الایام سال در تقویم کشاورزی چینی با 12 نام حیوان یعنی گاو، ببر، مار، موش، خوک، میمون، خرگوش، اسب، خروس، گوسفند، سگ و اژدها مشخص شده است. اژدها در عهد قدیم توتم ( یعنی روح یا موجود حافظ قبیله ملت چین به شمار می‌رفت.
در روایات قدیمی‌چین اژدها همواره به موجودی صاحب نیرو و قدرت جسورا و لبیباک ترسیم شده است و از دیدگاه مردم چنین روحیه ای دقیقا سمبل ایده ال ملت چین است. مردم اژدها این حیوان افسانه‌ای را می‌پرستند و آرزومندند تا اژدها خجستگی و میمنت را برایشان به همراه بیاورد.

از تاریخ عید بهار تاکنون 4 هزار سال می‌گذرد. در بیش از دو هزار ویک صد سا قبل از میلاد مردم زمان شرکت یک دور ستاره مشتری ( یعنی ژوپیتر) را یک ( تسئو) داستند و این عید را نیز " تسئو" می‌نامیدند. اما نام این عید در یک هزار سال قبل از میلاد به "نیان" یعنی پرحاصل تغییر کرد.
به رسم و عادت عامیانه در چین ایام عید بهار از 23 دسامبر شروع می‌شود و تاعید فانوس در تاریخ 15 ماه آینده خاتمه می‌یابد که جمعا سه هفته طول می‌کشد. به منظور گرامیداشت ایام عید از شهرها گرفته تا دهات، مردم فعالیتهای مختلفی را انجام می‌دهند و جشنهایی برپا می‌کنند. درروستاها کشاورزان به خانه تکانی و شستن البسه و لحاف وغیره می‌پردازند تا با پاکی و پاکیزگی به پیواز سال نو بروند. آنان همچنین خود را کیهای گوناگونی مانند مشکلات و آب نبات، کیک، گوشت و سبزیجات برای پذیرایی از مهمانان تهیه می‌کنند. درشهرهای بزرگ مقدمات عید نیز از مدتها قبل ازعید شروع می‌گردد. سازمانها و ادارات فرهنگی و گروههای هنری برنامه‌های هنری خود را آماده می‌سازند و در پارکها برنامه‌های تفریحی و بازی‌های گروهی جدید و بیشماری برای مردم انجام می‌شود. موسسات تجاری نیز برای اقناع مشتریان خود کالاها و اجناس متنوع را از کشورها و حتی خارج از چین وارد می‌کنند.
عید بهار چین همانند عید نوروز ایران عید ملی فرخنده و پرشکوه و پر نشاط است. به طور کلی در نواحی مختلف چین رسوم و عاداب سنتی برای برگزاری این عید متفاوت است.
اما ضیافت شام با حضور کلیه اعضای خانواده د رشب آستانه عید چه در شمال چه در جنوب کشور لازم و ضروری است. در جنوب این غذا غالبا از بیش از 10 خواراک تشکیل می‌شود که در میان آنها ماهی و خوراکی تهیه شده از خمیر لوبیا باید دیده شود. زیرا این دو خوراک در تلفظ به چینی با " مرفعه بودن " تقریبا یکی است. در شمال این غذا را اغلب " جیازه" یعنی گوشواره تشکیل می‌دهد. خانواده دراین شب در کنار یکدیگر به تهیه این خوراک سنتی مشغول می‌شوند. شایان یادآوری است که در میان خوراکهای سنتی عید بهار غذاهای شیرین از ارد برنج چسبیده به چینی " نیاگا" حتما باید موجود باشد. چه آنکه این نشانگر ارتقای دائمی‌سطح زندگی، گردهم آمدم و سعادتمندی اعضای خانواده است. در آستانه سال جدید به تقویم کشاورزی چین، مردم با سرور و شادی با سال گذشته وداع نموده و به پیشواز سال جدید میروند. دربعضی مناطق مردم به آتش زدن ترقه و آتش بازی هم می‌پردازند. ازاول سال نو اعضای خانواده ملبس به لباسهای زیبا و نو به استقبال مهمانان و یا دیدار از خویشاوندان و دوستان می‌پردازند.
آنان هنگام ملاقات جملات مبارکی چون " سال نومبارک" و " یا عید بهار مبارک باد "را می‌گویند و سپس به خوردن میوه و شکلات و چای مشغول می‌شوند و با هم گفت و گو می‌کنند. در ایام عید بهار برنامه‌های هنری و تفریحی جالب توجه و رنگارنگ است. دربعضی جاها اپراها و فیلمهای ویژه عید به معرض نمایش گذارده می‌شود و د ربعضی مناطق دیگر برنامه‌های هنری عامیانه نظیر رقص شیر، یان گو و رقص با چوب پا و غیره به این ترتیب محیطی مملو از وجد و شعف و شادی برهمه جا حکمفرما است.
گفتنی است که برحسب کردن تابلوهای خونویسی ونقاشی‌های ویژه عید بهار روی دیوار، روشن کردن فانوس نیز از جمله برنامه‌های عید بهار است. درایام این عید جشن فانوس نیز جلوه ای خاص دارد.
فانوسهای رنگی درواقع از جمله هنرهای دستی و سنتی مردمی‌چین است. مردم با دست داشتن اشکال مختلف متنوع فانوسها که بر روی آن شکل حیوانات مناظر طبیعی و چهره‌های قهرمانان ترسیم شده است در یک جا جمع می‌شوند و شادی می‌کنند. البته پابه پای ارتقای سطح زندگی مردم، آنان ضمن حفظ رسوم وعاداب سنتی، برنامه‌های جدیدی به وجود آورده اند. برای نمونه جهاگردی و چین گردی به رسم نوین چینیها در ایام عید بهار بدل شده است.

هفتمین شب ماه هفتم چین

هفتمین روز ماه هفتم به تقویم سنتی چین به عنوان " روز عشق چین" در میان مردم رایج شد. این روز هم عید دختر، عید آرزوی کسب مهارت نامیده شد. در سالهای گذشته، این روز برای دختران چین مهمترین روز محسوب می‌شد.
طبق اساطیر چین، گاوچران و خانم بافنده در شب هفتم ماه هفتم در آسمان به وصل رسیدند. به همین دلیل، دختران نیز با آماده کردن سبدهای میوه دعا می‌کردند که مثل آن خانم بافنده عشق پایدار داشته باشند.
داستان گاوچران و خانم بافنده معروفترین داستان عشق چین به شمار می‌آید. می‌گویند: گاوچران پسر فقیری بود و با گاو خود زندگی می‌کرد. خانم بافنده دختر امپراتور آسمان بود. روزی خانم بافنده به دنیا هبوط کرد و گاوچران را دید.
آن دو نفر دوست و بتدریج عاشق دیگر شدند. خانم بافنده چون می‌خواست با گاوچران ازدواج کند، تصمیم گرفت دیگر به آسمان برنگردد. ولی به زودی امپراتور آسمان متوجه شد که دخترش گم شده و خیلی عصبانی شد. او نمی‌گذاشت که دخترش با مردم عادی ازدواج کند. خانم بافنده نمی‌توانست از پدرش سرپیچی کند و به آسمان رفت. بدین جهت، زن و شوهر پرعاطفه از هم جدا شد. گاوچران نمی‌خواست خانمش او را ترک کند و دنبال خانم بافنده رفت. نزدیک بود که پیدایش کند، ولی امپراتور به آسمان آمد و بین دو نفر یک جاده شیری وسیع گذاشت تا آنها نتوانند از آن عبور کنند. گاوچران و خانم بافنده فقط یکدیگر را نگاه می‌کردند و گریه می‌کردند.
روزها گذشت، گاوچران و خانم بافنده آنجا ماندند. آخر عشق وفادار آنها امپراتور آسمان را تخت تاثیر قرار داد. او دستور داد: در هفتمین روز ماه هفتم، به وسیله کلاغ زاغی پلی روی جاده شیری گذاشته شود تا گاوچران و خانم بافنده همدیگر را ملاقات کنند.
بدین جهت در این شب، جوانان جمع می‌شود و به آسمان نگاه می‌کنند. مثل اینکه گاوچران و خانم بافنده را می‌بینند و به آنها تبریک می‌گویند.
دختران خانم بافنده را فرشته بافنده می‌دانستند و دلشان می‌خواست مثل او ماهر باشند و عشق پایدار داشته باشند. بعدا آنها با شادی میوه می‌خوردند و باهم صحبت می‌کردند.
یک بازی مخصوص هم در میانشان رواج داشت. یعنی مسابقه دادن تا ببینند کدام یک نخ کردن سوزن را بهتر بلد هستند. کسی که شکست می‌خورد باید هدیه کوچک به دیگران بدهد. هدف این بازی تنها مسابقه نیست بلکه جالبتر کردن عید است.

عید چون یانگ

پنجمین روز ماه پنجم به تقویم کشاورزی چین عید قایق اژدها نام دارد. در مقایسه با عیدهای دیگر، عید قایق اژدها اسامی‌گوناگون دیگری نیز دارد. این روز هم به نام‌های عید ماه، عید اشعار، عید دختر و عید " زون زی" مشهور است.
مردم چین در عید قایق اژدها نوعی خوراک به نام "زون زی" می‌خورند." زون زی" با برگ بامبو و برنج درست می‌شود. بدین ترتیب که درون برگ بامبو برنج و گوشت می‌گذارند و می‌پیچند و بعد آن را می‌پزند. مناسبت خوردن این خوراک در این روز مشخص است.
در چین،شاعری بنام "چو یوان" از اهالی کشور "چو" در دوره دولتهای جنگی می‌زیست. وی مدتی در کشور "چو" به عنوان وزیر اعظم خدمت کرد و نسبت به امپراتور بسیار وفادار بود. بعد مورد حسد و تهمت بداندیشان قرار گرفت و امپراتور بدون تحقیق و رسیدگی او را از مقام وزارت عزل کرد.

"چو یوان" سخت غمگین و افسرده شد. به کنار رودخانه "می‌لو" در استان "هو نان" امروزی رفت دایما شعر می‌سرود تا روزی از زندگی بکلی ناامید و مایوس گردید و خود را به رودخانه انداخت و غرق شد. این واقعه در پنجمین روز از ماه پنجم اتفاق افتاد.
چون مردم بسیار به او علاقه داشتند و می‌ترسیدند که ماهی رودخانه جسد او را بخورند،خوراک"زون زی" را که شرح دادیم درست کردند و به آب رودخانه انداختند تا ماهیان آن خوراک را بخورند و به جسد شاعر آسیب نرساندند.
امروزه معمولا موقع خوردن این خوراک، بخصوص اگر در حضور افراد غیر چینی باشد،شعر‌ها و سرگذشت "چو یوان"را یاد می‌کنند.
پیشنیان می‌گفتند: پنجامین ماه بدترین ماه سال است. بنابراین، از گذشته، رسومی‌در میان مردم شایع شده بود. یعنی آویزان کردن نقاشی قهرمان افسانه ای، جمع کردن دارو‌های گیاهی. بچه‌ها کیسه کوچک پاره ای که در آن عطر گذاشته می‌شود روی لباس می‌آویزانند و روی دست نخ رنگارنگ می‌بندند. دیگران به مسابقه قایق رانی مسابقه "او شو" و غیره می‌پرداختند. هدف همه آنها راندن شیطان و حفظ بدن است.

فرهنگ چای چین