ویلیچکا قدیمی ترین نشان جهان و قدیمی ترین نشان تجاری در لهستان به شمار می آید.
معادن به عنوان منبعی از موادی که مورد نیاز بشر برای برآورده کردن احتیاجات روزمره هستند و می توانند عامل ایجاد نقدینگی هم باشند، محل توجه هستند و در مواردی نیز در اقدامی ابتکارانه به شکل یک جاذبه گردشگری ظهور و بروز می کنند، «ویلیچکا» در لهستان نمونه بارزی از این دست است.
ویلیچکا نام معدن نمک معروفی در جنوب لهستان است که حالا بیش از اینکه یک معدن نمک باشد به عنوان یک جاذبه تاریخی و توریستی مطرح شده و سالانه 1.2 میلیون نفر از آن بازدید می کنند. این معدن نمک معروف در منطقه شهری کِراکوف قرار گرفته که در سال 1978 میلادی (1398 خورشیدی) به نخستین فهرست میراث جهانی یونسکو وارد شد و رئیس جمهوری لهستان این معدن مستقر در عمق 135 متری زمین را در سال 1994میلادی (1373 خورشیدی) یک بنای تاریخی معرفی کرد.
ویلیچکا در قرن 13 میلادی ساخته شد و تا قرن 21 و سال 2007 میلادی (1386 خورشیدی) بدون توقف نمک سفره استخراج می کرد و به عنوان قدیمی ترین معدن نمک جهان همچنان از آن بهره برداری می شد، اما در سال 1996 میلادی (1375 خورشیدی) بهره برداری از آن با رویکرد تجاری متوقف شد و دلیل آن نیز افت نرخ نمک و جاری شدن سیل در معدن بود.
حالا ویلیچکا یک موزه شده و چند مجسمه، 1 کلیسای جامع و 3 کلیسای وابسته به آن که از سنگ نمک تراشیده شده اند، جاذبه های آن را تشکیل می دهند. یک تالار در جوار کلیساها نیز برای برپایی آیین های رسمی از جمله جشن ازدواج ساخته شده است. در حقیقت به نظر می رسد این شهر از وجود این معدن زندگی داشته و زندگی مردم این منطقه که در آن زمان ارزش زیادی داشته بر محور سنگ نمک می چرخیده است. از جمله دیدنی های برجسته این معدن یک دریاچه زیرزمینی در آن است که جلوه های جدیدی از تاریخ استخراج نمک هستند.
در طول مسیر 3.5 کیلومتری داخل این معدن مجسمه های تاریخی و تندیس های اسطوره ای که در طول گذشته های دور از سنگ نمک تراشیده شده اند به چشم می خورند. این مجسمه ها در طول سال های متمادی از سوی معدنکاران تراشیده شده است. آنها اعتقاد داشتند با وجود این صورت ها برکت به مواد استخراجی از این معدن بازمی گردد. در حقیقت دعاها و نیایش های خود را در این محل انجام می دادند تا از خداوند برای این نعمت تشکر کرده و افزون شدن این نعمت ها را از خداوند درخواست کنند.در این بنای تاریخی، یک راه پله چوبی با 378 پله، امکان دسترسی به سطوح 64 گانه معدن را فراهم می کند.
یک مسیر 3 کیلومتری در داخل معدن نیز امکان بازدید از راهروها، کلیساها، مجسمه ها و دریاچه داخل آن را فراهم می آورد و پس از پایان بازدید، یک آسانسور به ظرفیت 36 نفر در مدت 30 ثانیه افراد را به سطح زمین برمی گرداند. ویلیچکا 327 متر عمق و 287 کیلومتر وسعت دارد. سنگ نمک موجود در آن به طور طبیعی خاکستری است و در طیف ها و سایه های گوناگونی سراسر معدن را پوشانده که برخلاف تصور بسیاری از بازدیدکنندگان بیشتر به گرانیت ناخالص شباهت دارد تا سنگی سفیدرنگ و بلوری. این معدن باقی مانده کار 10 نسل از معدنکاران لهستانی است.
در طول جنگ جهانی دوم بدنه گودال معدن از سوی آلمانی هایی که این کشور را اشغال کرده بودند، به عنوان محل نگهداری تجهیزات ویژه یا صنایع گوناگون مرتبط با جنگ و حتی زاغه مهمات به کار می رفت. معدن نمک ویلیچکا علاوه بر کارکرد معدنی و گردشگری، یک نشان تجاری سرآمد نیز از خود به جا گذاشته و برند ویلیچکا قدیمی ترین نشان جهان و قدیمی ترین نشان تجاری در لهستان به شمار می آید. در واقع این معدن ویلیچکا بود که برای نخستین بار در سطح جهان نمک تولیدی خود را با نام و نشان تجاری به بازار عرضه کرد و به شکل نمکی خالص برای میزهای سلطنتی در ظروفی با نام «رویال ایگِل» به معنای «عقاب سلطنتی» بسته بندی می شد.
نمک در اقتصاد
نمک اگرچه در حال حاضر ارزش اقتصادی چندانی ندارد اما در آن زمان، اقتصاد یک کشور بر اساس چنین معادنی تعریف می شد. بارهای با ارزش تجاری در آن زمان نمک و ادویه بودند و حالا گذر از دالان های تو در توی معادن سنگ نمک لهستان تنها یک معدن را نشان نمی دهد بلکه قرن ها زندگی و ویژگی های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی مردم آن زمان را تصویر می کند. در سال 2002 میلادی (1381 خورشیدی) وزیر اقتصاد و اتاق بازرگانی لهستان به کارخانه فرآوری معدن نمک ویلیچکا، عنوان «بنیانگذار آکادمی نام تجاری» را اعطا کرد که بر سهم این کارخانه در توسعه اقتصاد لهستان اشاره و تاکید دارد.
ویلیچکا در اواسط دوران میوسن (چهارمین دوره از دوران سنوزوئیک) و در شرایط جوی که منجر به تبخیر آب و رسوب نمک سنگ می شود، ایجاد شد. در این شرایط در برخی از بخش های دریا حیات مواد آلی توسعه یافت و در خشکی های آن نیز گیاهان مدیترانه ای مانند ماگنونیا، زیتون و کاج روییدند که فسیل های باقی مانده از آن دوران گویای وجود آنها هستند. معادن نمک در واقع به مخازن نمک طعامی گفته می شود که با عنوان سنگ نمک شناخته می شود و از تبخیر آن نمک طعام به دست می آید. علاوه بر لهستان سایر نقاط جهان نیز ازجمله استرالیا، بوسنی، بلغارستان، کانادا، انگستان، اتیوپی، اریتره، جیبوتی، آلمان، ایتالیا، مراکش، ایرلند شمالی، پاکستان، رومانی، روسیه و امریکا کشورهایی هستند که معادن نمک چشمگیری در اختیار دارند
تاریخ خبر: چهار‌شنبه 11 امرداد 1396
ساعت: 11:10:26 AM
کانال تلگرام آژانس هواپیمایی
