درباره شانگهای

شانگهای بزرگ ترین شهر چین است. این شهر اساسی ترین منطقه صنایع مهم چین و از بنادر مهم تجاری آن به شمار می رود. در دوران جنگ جهانی دوم شانگهای محل مناسبی برای مهاجرین اروپایی بود. همچنین اولین شهری بود که درهای خود را بدون هیچ شرطی به روی یهودیان باز کرد. شانگهاي در دهانه رودخانه YANGTZE واقع شده است. اين شهر صنعتي، امروزه با ۵/۱۸ ميليون نفر جمعيت بعنوان يكي از بهترين شهرهاي صنعتي جهان محسوب مي‌شود. شانگهاي يكي از كلان شهرهاي جهان معاصر، از نظر فرهنگي و نژادي گونه‌هاي مختلف اقوام را در خود جاي داده است. خصيصه رفتاري مدرنيسم و سنتي حتي چيني‌ها را نيز در اين منطقه دربر گرفته است. شانگهای سابقه تاریخی چندانی ندارد و شهری تاریخی به شمار نمی آید اما در پی اجرای سیاست در های باز و اصلاحات ، دولت چین مصمم گردد، شانگهای را بعنوان یک شهر اقتصادی و بین المللی به دنیا عرضه نماید. چنانچه هم اینک شانگهای بزرگترین شهر و مرکز صنعت، تجارت و امور مالی چین و همچنین بعنوان بزرگترین بندر چین از لحاظ ظرفیت می باشد و سرعت تحولات و حجم فعالیتهای اقتصادی و صنعتی در این شهر به نحوی است که تصور تبدیل شدن شانگهای رابه قطب بزرگ اقتصادی جنوب و شرق آسیا در آینده نزدیک تقویت می نماید

برج مخابراتي شانگهای

برج مخابراتي شانگهاي با ۴۶۸ متر ارتفاع يكي از چهار برج مرتفع جهان بعنوان سمبل و نماد شانگهاي بشمار مي‌آيد. در سه قسمت:
 سر، كه به آن سفينه فضايي نيز مي‌گويند.
 قسمت مياني كه كروي شكل و داخل آن مغازه‌ها و رستوران‌هاي زيبا داير مي‌باشد.
 قسمت كف كه فضاي بسيار مناسب و ديدني را براي بازديد كنندگان فراهم ساخته است، تشكيل شده است.
 

            .

مراکز دیدنی شانگهای

مراکز دیدنی و تجاری آن در کنار میدان People بر روی رودخانه Huangpu و مراکز فرهنگی و توریستی آن در مناطق ، Mt.Sheshan ، Chongming Island ، دریاچه Dingshan و منطقه Shenshuigang قرار دارد. شرق شناسان اروپايي و غربي سرزمين بهشتي شانگهاي را به عنوان پاريس شرق نيز نام برده‌اند.

مراکز خرید شانگهای

مراکز عمده خرید در شانگهای در 4 خیابان Nanjing Road ، Huaihai Road ، North Sichuan Road و Middle Tibet Road میباشد. همچنین از مراکز خرید دیگری نیز مانند Yuyuan ، Xujiahui ، New Shanghai و Jiali Sleepless میتوان نام برد.

شهر شانگهای به دو ویژگی خاص معروف است.

برازنده یکی از توصیف های شانگهای است. مردم و حتی غذاهای شانگهای بسیار برازنده است. مردم این شهر همیشه با لباس های زیبا، برازنده و مد روز در برابر دیگران ظاهر می شوند.غذاهای شانگهای نیز برازنده است. هرچند مقدار آن زیاد نیست، اما به زیبایی تزئین شده و خیلی خوشمزه است.

خصوصیات ویژه مردان شانگهای از دیگر توصیف های معروف این شهر است. آنها نه تنها معمولا آشپزهای خوبی هستند و غذاهای خوشمزه ای درست می کنند بلکه در کارهای خانه هم بسیار به همسر خود کمک می کنند. به همین سبب، دخترهای زیادی علاقه مند هستند همسر آینده خود را از مردان اهل شانگهای انتخاب کنند

جغرافیا

این شهر یکی از مهم‌ترین بنادر چین به حساب می‌آید.شانگهای شهر غول آسا و لبریز از جمعیت. رابط میان چین و دنیای خارج. شهری که حزب کنونی چین در آن پایه گذاری شد. به شهر جنگل آسمانخراشها معروف است. شهر روشنفکری و کارگری با ۲۵ دانشگاه و موسسه دانشگاهی. این شهر در کرانه چپ رودخانه هوانگ پو در جنوب یانگ‌تسه قرار دارد با فاصله اندکی از اقیانوس آرام و نامش به چینی بر فراز دریا معنی دارد. شهر شانگهای به دو بخش توسط رودخانه تقسیم میشود

اطلاعات نمایشگاه های تجاری سال 2012 چین

نمایشگاه های تجاری در چین عمدتا توسط دو نهاد دولتی یعنی وزارت بازرگانی چین و شورای ترویج تجارت خارجی این کشور سیاستگذاری و اجرا می گردد.وزارت بازرگانی عمدتا نقش سیاستگذار و شورای مزبورمجری است.استانها نیز بعضاً نمایشگاه هایی را در سطح استان خود برگزار می نمایند.شورای ترویج تجارت خارجی چین هر ساله با چاپ کتاب نمایشگاه سال، مهمترین رویدادهای نمایشگاهی در سراسر چین را منتشر می کند.کتاب سال 2011 نمایشگاه های چین شامل قریب به 1000 نمایشگاه در سرتاسر چین  قابل دسترسی است. شایان ذکر است سازمانها و نهادهای تخصصی که در زمینه های مختلف مانند انرژی، صنایع، فناوری های پیشرفته و  تجهیزات پالایشگاهی و نیروگاهی فعالیت دارند نیز نمایشگاه هایی را در طی سال برگزار می نمایند

نمایشگاه طراحی و دکوراسیون چین ،شانگهای

پنجشنبه ، 11 آبان 1391 -- Thursday, November 01, 2012

شنبه ، 13 آبان 1391 -- Saturday, November 03, 2012

چین ،شانگهای،مرکز نمایشگاهی

غذاهای چینی

خورش‌های معروف چین

موزه های شهر شانگهای - چین

موزه شانگهای

موزه شانگهای  موزه هنرهای باستانی چینی ، در میدان مردم در منطقه هانگپوی شانگهای در کشور چین واقع شده است. این موزه در سال 1952 تاسیس شد و برای اولین بار در محل سابق خود در باشگاه اسپریس به روی عموم گشوده شد . در سال 1992 ، دولت شانگهای ،  یک قطعه زمین  در مکان کنونی به آن اختصاص داد.  ساخت و ساز ساختمان فعلی  در ماه اوت سال 1993 آغاز و  در 12 اکتبر سال 1996 افتتاح شد موزه شانگهای فعلی 29.5 متر ارتفاع در پنج طبقه  و مساحت آن 39،200 متر مربع می باشد که  توسط معمار محلی طراحی شده است.

ساختمان جدید موزه به شکل ساختمان های  باستانی طراحی شده که  به" دنگ" معروف می باشد . این ساختمان دارای یک صفحه گرد و پایه مربعی شکل می باشد که  نماد ادراک چین باستان از جهان به عنوان "آسمان دوار ، زمین مربع" است .  موزه دارای مجموعه ای بیش از 120.000 قطعه  شامل  برنز ، سرامیک ، خوشنویسی ، مبلمان ، گلدان های باستانی  ، سکه های باستان ، نقاشی ، مهر و موم ، مجسمه ، هنرهای اقلیت و هنر های خارجی است. این موزه دارای یازده  گالری و سه سالن ویژه نمایشگاه های موقت است.

موزه علم و فناوری شانگهای

موزه علم و فناوری شانگهای ، یک موزه وسیع در منطقه پودانگ شهر شانگهای است که نزدیک به پارک سده ، که بزرگترین پارک در داخل شهر شانگهای به حساب می آید ، قرار گرفته است.
این موزه محدوده ای در حدود 68000 متر مربع را در بر می گیرد و زیربنای این موزه چیزی در حدود 98000 متر مربع می باشدو فضایی برابر با 65500 متر مربع فضای نمایشگاهی را در بر گرفته و سازندگان آن پیش بینی بازدید 2000،000 تا 3000،000 بازدید کننده را در سال با عایدی 1.755 بیلیون یوان در سال را کرده اند. از آنجایی که تا ماه جولای سال 2010 بیش از 23000،000 گردشگر از این موزه دیدن کرده اند ، این موزه به یکی از پربازدید ترین موزه های مدرن چین تبدیل شده است.
موزه علم و فناوری شانگهای در تاریخ 18 دسامبر سال 2001 به روی عموم بازگشایی شد. طراحی ساختمان اصلی موزه و فضاهای نمایشگاهی آن توسط شرکت چندرسانه ای و فرا تکنولوژیکی شانگهای با نام Creative Star Digital انجام شده است. ساخت کل سازه ی موزه ، 3.7 بیلیون یوان هزینه برداشت.
امروزه موزه علم و فناوری شانگهای بیش از 14 نوع فضای نمایشگاهی فعال چند رسانه ای را به روی عموم گشوده است.

رستوران های شانگهای

Shanghai Classical Hotel یا به چینی shàng hǎi lǎo fàn diàn

این رستوران معمولا به نام رستوران Rongshun Restaurant شناخته می شود و از سال 1875 فعال می باشد.این رستوران در نزدیکی معبد قدیمی شهر خدا واقع شده است و در آن غذاهای سنتی و قدیمی عرضه می گردد.

متوسط قیمت هر نفر: 150-100 یوان

Lu Bo Lang یا به چینی lǜ bō láng

این هم یکی از رستورانهای قدیمی و معروف شانگهای در نزدیکی معبد قدیمی شهر خدا است .این رستوران از جمله رستورانهایی است که توسط افراد معروف و مشهور چینی یا غیر چینی توصیه می شود.

متوسط قیمت هر نفر: 150-100 یوان

Lao Zheng Xing Restaurant یا به چینی  lǎo zhèng xīng cài guǎn

این یکی از قدیمی ترین رستورانهای شانگهای است که با تزئینات ساده و زیبا هنر ناب جینی را به نمایش می گذارد.این رستوران توسط افراد قدیمی و صاحب نفوذ شانگهای معرفی می گردد.

متوسط قیمت هر نفر: 100-70 یوان

Jinmao Club Shanghai Restaurant یا به چینی  jīn mào jù lè bù shàng hǎi cān tīng

این رستوران مرتفع ترین رستوران چین یعنی در طبقه 86 هتل Jinmao Junyue واقع شده است و دارای فضائی بسیار زیبا و دلنشین است.غذاهای دریایی و سوپ ماهی آن معروف است.

متوسط قیمت هر نفر: 600-500 یوان

Wang Bao He Restaurant یا به چینی  wáng bǎo hé jiǔ jiā

اگر می خواهید خرچنگ خوبی میل کنید سری به این رستوران بزنید.انواع غذاهای تهیه شده با خرچنگ و نیز سایر غذاهای دریایی برای شما آماده است.این رستوران در فصل خرچنگ یعنی پاییز پذیرای مهمانان زیادی است.

متوسط قیمت هر نفر: 350-200 یوان

Ming Xuan یا به چینی  míng xuān

اگر یک رستوران با کلاس و شیک می خواهید سری به این رستوران بزنید البته مواظب قیمتهای آن نیز باشید.

متوسط قیمت هر نفر: 700-500 یوان

The Yongfoo Elite Restaurant یا به چینی yōng fú huì

این رستوران با مایه ای اروپایی تجسم بخش شانگهای دهه 1920-1930 میلادی است.در این رستوران غذاهای دریایی و خرچنگی متفاوتی را می توانید تجربه کنید.

متوسط قیمت هر نفر: 700-500 یوان

Ye Olde Station Restaurant یا به چینی shàng hǎi lǎo zhàn

این رستوران به علت داشتن 2 کالسکه قدیمی در حیاط رستوران خود بسیار معروف است.این کالسکه ها مربوط به: کالسکه قطار ملکه Dowager Cixi در زمان سلسله  Qing   (1644-1911) و دیگری قسمتی از قطار Soong Ching-ling مربوط به همسر Mr. Sun Yat-sen می باشد.

متوسط قیمت هر نفر: 200-120 یوان

Xiao Nan Guo یا به چینی xiǎo nán guó

این رستوران به سرو و عرضه غذاهای سنتی در شانگهای معروف است.سالاد سبزیجات,دلمه لوبیای خرچنگ,جوجه کباب,جوجه اردک و کباب قمری بسیار معروفی دارد.

متوسط قیمت هر نفر: 200-150 یوان

رستوران های مسلمانان

Qing Mei Ju یا به چینی qīng méi jū

این رستوران به خاطر سوپ گوشت گوسفندی آن در شانگهای معروف است. اگر دوست داشته باشید می توانید آن را با تخم مرغ نیز امتحان کنید.

متوسط قیمت هر نفر: 80-50 یوان

Sai Liang Mu Restaurant یا به چینی sài liǎng mù qīng zhēn cān tīng

این رستوران کباب گوشت گوسفندی را با طعم و ظاهری بسیار زیبا به شما ارائه می کند. کباب شیشلیک,گوشت گوسفند کباب شده و ران آن همراه با جوجه کباب آن ارزش امتحان کردن را دارد.

متوسط قیمت هر نفر: 50 یوان

Hong Chang Xing Mutton Hot Pot یا به چینی hóng cháng xīng yáng ròu guǎn

این رستوران از سال 1891 تا امروز به فعالیت خود ادامه داده است و کبابهای آن از شهرت خاصی برخوردار است. کباب شیشلیک و گوشت گوسفندی آن سفارش می شود.

متوسط قیمت هر نفر: 80-70 یوان

Yu Xiang Zhai یا به چینی yù xiāng zhāi niú yáng ròu guǎn

این رستوران یکی از رستورانهای قدیمی مسلمانان است.

متوسط قیمت هر نفر: 50-30 یوان

A Fan Ti یا به چینی ā fán tí

این رستوران به سبک اسلامی تزئین شده است و در آن موسیقی محلی Uygur و رقص محلی ارائه می گردد. اگر تعداد شما کمتراز 10 نفر است به شما سفارش گوسفند درسته کباب شدهroasted whole sheep را می کنیم که از اندازه آن متعجب خواهید شد.

متوسط قیمت هر نفر: 100-50 یوان

فرهنگ و آداب ورسوم چین

سال نوی چینی از مهم ترین تعطیلات سنتی مردم چین است. گاهشماری چینی، گاهشماری ترکیبی شمسی-قمری است و حرکت خورشید، ماه و ستارگان، تعیین کننده روزها، ماه‌ها و سال‌ها هستند. سال نو، با پدیدار شدن ماه در نخستین روز سال آغاز می‌شود و به همین علت گاه به آن سال نوی قمری نیز گفته می‌شود. جشن سال نو، عموماً پانزده روز به طول می‌انجامد و با جشن فانوس پایان می یابد….

در بیشتر کشورهایی که چینی‌ها اکثریت را تشکیل می‌دهند یا اقلیت قدرتمندی هستند، سال نوی چینی جشن گرفته می‌شود؛ از آن جمله می‌توان به چین، هنگ کنگ، تایوان، برونئی، کره، مغولستان، نپال، بوتان، ویتنام، سنگاپور، اندونزی، مالزی، فیلیپین و تایلند اشاره کرد.

آداب و رسوم 

چینی‌های بودایی، در این روز از خوردن گوشت پرهیز می‌کنند. بودائیان بر این باورند که روشن کردن آتش و استفاده از کارد در روز اول سال نو، خوش یمن نیست؛ بنابراین معمولاً غذای این روز، از قبل پخته می‌شود. همچنین در این روز، چینی‌ها به دیدار و بازدید بزرگترهای خانواده می‌روند. رقص شیر یکی از کهن‌ترین آیین‌های چینی است که در این روز انجام می‌پذیرد. برخی خانواده‌ها برای از بین بردن شرّ ارواح خبیثه، این گروه‌های عروسک گردان را به خانه دعوت می‌کنند تا با آهنگ‌ها و رقص‌های خاص، بدیمنی این روز را از بین ببرند. از دیگر آداب و رسوم این جشن، هدیه پاکت سرخ است.

جشن فانوس چین

و تنها امپراتوران و اشراف، فانوس‌های آراسته و بزرگ داشتند؛ در سال‌های اخیر، فانوس‌ها با طرح‌های جدید و متنوع تزیین می‌شوند؛ مثلاً فانوس‌هایی به شکل جانوران مرسوم است. ریشه این جشن به امپراتوری هان و بیش از 2000 سال پیش بازمیگردد.

آداب و رسوم در اعیاد

عید بهار چین

از9 فوریه سال جاری ایام عید بهار سنتی چین آغاز می‌شود. عید بهار در واقع همانند عید نوروز ایران عید میلی فرخنده و پرنشاط است. به طور کلی از قدیم الایام سال در تقویم کشاورزی چینی با 12 نام حیوان یعنی گاو، ببر، مار، موش، خوک، میمون، خرگوش، اسب، خروس، گوسفند، سگ و اژدها مشخص شده است. اژدها در عهد قدیم توتم ( یعنی روح یا موجود حافظ قبیله ملت چین به شمار می‌رفت.
در روایات قدیمی‌چین اژدها همواره به موجودی صاحب نیرو و قدرت جسورا و لبیباک ترسیم شده است و از دیدگاه مردم چنین روحیه ای دقیقا سمبل ایده ال ملت چین است. مردم اژدها این حیوان افسانه‌ای را می‌پرستند و آرزومندند تا اژدها خجستگی و میمنت را برایشان به همراه بیاورد.

از تاریخ عید بهار تاکنون 4 هزار سال می‌گذرد. در بیش از دو هزار ویک صد سا قبل از میلاد مردم زمان شرکت یک دور ستاره مشتری ( یعنی ژوپیتر) را یک ( تسئو) داستند و این عید را نیز " تسئو" می‌نامیدند. اما نام این عید در یک هزار سال قبل از میلاد به "نیان" یعنی پرحاصل تغییر کرد.
به رسم و عادت عامیانه در چین ایام عید بهار از 23 دسامبر شروع می‌شود و تاعید فانوس در تاریخ 15 ماه آینده خاتمه می‌یابد که جمعا سه هفته طول می‌کشد. به منظور گرامیداشت ایام عید از شهرها گرفته تا دهات، مردم فعالیتهای مختلفی را انجام می‌دهند و جشنهایی برپا می‌کنند. درروستاها کشاورزان به خانه تکانی و شستن البسه و لحاف وغیره می‌پردازند تا با پاکی و پاکیزگی به پیواز سال نو بروند. آنان همچنین خود را کیهای گوناگونی مانند مشکلات و آب نبات، کیک، گوشت و سبزیجات برای پذیرایی از مهمانان تهیه می‌کنند. درشهرهای بزرگ مقدمات عید نیز از مدتها قبل ازعید شروع می‌گردد. سازمانها و ادارات فرهنگی و گروههای هنری برنامه‌های هنری خود را آماده می‌سازند و در پارکها برنامه‌های تفریحی و بازی‌های گروهی جدید و بیشماری برای مردم انجام می‌شود. موسسات تجاری نیز برای اقناع مشتریان خود کالاها و اجناس متنوع را از کشورها و حتی خارج از چین وارد می‌کنند.
عید بهار چین همانند عید نوروز ایران عید ملی فرخنده و پرشکوه و پر نشاط است. به طور کلی در نواحی مختلف چین رسوم و عاداب سنتی برای برگزاری این عید متفاوت است.
اما ضیافت شام با حضور کلیه اعضای خانواده د رشب آستانه عید چه در شمال چه در جنوب کشور لازم و ضروری است. در جنوب این غذا غالبا از بیش از 10 خواراک تشکیل می‌شود که در میان آنها ماهی و خوراکی تهیه شده از خمیر لوبیا باید دیده شود. زیرا این دو خوراک در تلفظ به چینی با " مرفعه بودن " تقریبا یکی است. در شمال این غذا را اغلب " جیازه" یعنی گوشواره تشکیل می‌دهد. خانواده دراین شب در کنار یکدیگر به تهیه این خوراک سنتی مشغول می‌شوند. شایان یادآوری است که در میان خوراکهای سنتی عید بهار غذاهای شیرین از ارد برنج چسبیده به چینی " نیاگا" حتما باید موجود باشد. چه آنکه این نشانگر ارتقای دائمی‌سطح زندگی، گردهم آمدم و سعادتمندی اعضای خانواده است. در آستانه سال جدید به تقویم کشاورزی چین، مردم با سرور و شادی با سال گذشته وداع نموده و به پیشواز سال جدید میروند. دربعضی مناطق مردم به آتش زدن ترقه و آتش بازی هم می‌پردازند. ازاول سال نو اعضای خانواده ملبس به لباسهای زیبا و نو به استقبال مهمانان و یا دیدار از خویشاوندان و دوستان می‌پردازند.
آنان هنگام ملاقات جملات مبارکی چون " سال نومبارک" و " یا عید بهار مبارک باد "را می‌گویند و سپس به خوردن میوه و شکلات و چای مشغول می‌شوند و با هم گفت و گو می‌کنند. در ایام عید بهار برنامه‌های هنری و تفریحی جالب توجه و رنگارنگ است. دربعضی جاها اپراها و فیلمهای ویژه عید به معرض نمایش گذارده می‌شود و د ربعضی مناطق دیگر برنامه‌های هنری عامیانه نظیر رقص شیر، یان گو و رقص با چوب پا و غیره به این ترتیب محیطی مملو از وجد و شعف و شادی برهمه جا حکمفرما است.
گفتنی است که برحسب کردن تابلوهای خونویسی ونقاشی‌های ویژه عید بهار روی دیوار، روشن کردن فانوس نیز از جمله برنامه‌های عید بهار است. درایام این عید جشن فانوس نیز جلوه ای خاص دارد.
فانوسهای رنگی درواقع از جمله هنرهای دستی و سنتی مردمی‌چین است. مردم با دست داشتن اشکال مختلف متنوع فانوسها که بر روی آن شکل حیوانات مناظر طبیعی و چهره‌های قهرمانان ترسیم شده است در یک جا جمع می‌شوند و شادی می‌کنند. البته پابه پای ارتقای سطح زندگی مردم، آنان ضمن حفظ رسوم وعاداب سنتی، برنامه‌های جدیدی به وجود آورده اند. برای نمونه جهاگردی و چین گردی به رسم نوین چینیها در ایام عید بهار بدل شده است.

هفتمین شب ماه هفتم چین

هفتمین روز ماه هفتم به تقویم سنتی چین به عنوان " روز عشق چین" در میان مردم رایج شد. این روز هم عید دختر، عید آرزوی کسب مهارت نامیده شد. در سالهای گذشته، این روز برای دختران چین مهمترین روز محسوب می‌شد.
طبق اساطیر چین، گاوچران و خانم بافنده در شب هفتم ماه هفتم در آسمان به وصل رسیدند. به همین دلیل، دختران نیز با آماده کردن سبدهای میوه دعا می‌کردند که مثل آن خانم بافنده عشق پایدار داشته باشند.
داستان گاوچران و خانم بافنده معروفترین داستان عشق چین به شمار می‌آید. می‌گویند: گاوچران پسر فقیری بود و با گاو خود زندگی می‌کرد. خانم بافنده دختر امپراتور آسمان بود. روزی خانم بافنده به دنیا هبوط کرد و گاوچران را دید.
آن دو نفر دوست و بتدریج عاشق دیگر شدند. خانم بافنده چون می‌خواست با گاوچران ازدواج کند، تصمیم گرفت دیگر به آسمان برنگردد. ولی به زودی امپراتور آسمان متوجه شد که دخترش گم شده و خیلی عصبانی شد. او نمی‌گذاشت که دخترش با مردم عادی ازدواج کند. خانم بافنده نمی‌توانست از پدرش سرپیچی کند و به آسمان رفت. بدین جهت، زن و شوهر پرعاطفه از هم جدا شد. گاوچران نمی‌خواست خانمش او را ترک کند و دنبال خانم بافنده رفت. نزدیک بود که پیدایش کند، ولی امپراتور به آسمان آمد و بین دو نفر یک جاده شیری وسیع گذاشت تا آنها نتوانند از آن عبور کنند. گاوچران و خانم بافنده فقط یکدیگر را نگاه می‌کردند و گریه می‌کردند.
روزها گذشت، گاوچران و خانم بافنده آنجا ماندند. آخر عشق وفادار آنها امپراتور آسمان را تخت تاثیر قرار داد. او دستور داد: در هفتمین روز ماه هفتم، به وسیله کلاغ زاغی پلی روی جاده شیری گذاشته شود تا گاوچران و خانم بافنده همدیگر را ملاقات کنند.
بدین جهت در این شب، جوانان جمع می‌شود و به آسمان نگاه می‌کنند. مثل اینکه گاوچران و خانم بافنده را می‌بینند و به آنها تبریک می‌گویند.
دختران خانم بافنده را فرشته بافنده می‌دانستند و دلشان می‌خواست مثل او ماهر باشند و عشق پایدار داشته باشند. بعدا آنها با شادی میوه می‌خوردند و باهم صحبت می‌کردند.
یک بازی مخصوص هم در میانشان رواج داشت. یعنی مسابقه دادن تا ببینند کدام یک نخ کردن سوزن را بهتر بلد هستند. کسی که شکست می‌خورد باید هدیه کوچک به دیگران بدهد. هدف این بازی تنها مسابقه نیست بلکه جالبتر کردن عید است.

عید چون یانگ

پنجمین روز ماه پنجم به تقویم کشاورزی چین عید قایق اژدها نام دارد. در مقایسه با عیدهای دیگر، عید قایق اژدها اسامی‌گوناگون دیگری نیز دارد. این روز هم به نام‌های عید ماه، عید اشعار، عید دختر و عید " زون زی" مشهور است.
مردم چین در عید قایق اژدها نوعی خوراک به نام "زون زی" می‌خورند." زون زی" با برگ بامبو و برنج درست می‌شود. بدین ترتیب که درون برگ بامبو برنج و گوشت می‌گذارند و می‌پیچند و بعد آن را می‌پزند. مناسبت خوردن این خوراک در این روز مشخص است.
در چین،شاعری بنام "چو یوان" از اهالی کشور "چو" در دوره دولتهای جنگی می‌زیست. وی مدتی در کشور "چو" به عنوان وزیر اعظم خدمت کرد و نسبت به امپراتور بسیار وفادار بود. بعد مورد حسد و تهمت بداندیشان قرار گرفت و امپراتور بدون تحقیق و رسیدگی او را از مقام وزارت عزل کرد.

"چو یوان" سخت غمگین و افسرده شد. به کنار رودخانه "می‌لو" در استان "هو نان" امروزی رفت دایما شعر می‌سرود تا روزی از زندگی بکلی ناامید و مایوس گردید و خود را به رودخانه انداخت و غرق شد. این واقعه در پنجمین روز از ماه پنجم اتفاق افتاد.
چون مردم بسیار به او علاقه داشتند و می‌ترسیدند که ماهی رودخانه جسد او را بخورند،خوراک"زون زی" را که شرح دادیم درست کردند و به آب رودخانه انداختند تا ماهیان آن خوراک را بخورند و به جسد شاعر آسیب نرساندند.
امروزه معمولا موقع خوردن این خوراک، بخصوص اگر در حضور افراد غیر چینی باشد،شعر‌ها و سرگذشت "چو یوان"را یاد می‌کنند.
پیشنیان می‌گفتند: پنجامین ماه بدترین ماه سال است. بنابراین، از گذشته، رسومی‌در میان مردم شایع شده بود. یعنی آویزان کردن نقاشی قهرمان افسانه ای، جمع کردن دارو‌های گیاهی. بچه‌ها کیسه کوچک پاره ای که در آن عطر گذاشته می‌شود روی لباس می‌آویزانند و روی دست نخ رنگارنگ می‌بندند. دیگران به مسابقه قایق رانی مسابقه "او شو" و غیره می‌پرداختند. هدف همه آنها راندن شیطان و حفظ بدن است.

فرهنگ چای چین
 

به دلیل آنکه کوه " مون شان " تمام سال از مه پوشیده می‌شود و آب و هوای انجا مرطوب است، برای کشت درخت چای بسیار مناسب است. بتدریج، چای کوه " مون شان " شهرت یافت. چینیان می‌گویند که خانه چای جهان چین و خانه چای چین کوه " مون شان " است. چینیان چای را بسیار دوست دارند و این نوع عادت هزار سال ادامه یافته و حتی به بخشی واجب و لازم از زندگی چینیان تبدیل شده است. در سالهای اخیر، نقش چای مورد شناسایی مردم کشورها قرار گرفته و در سراسر جهان، تب " نوشیدن چای " به وجود آمده و این امر نیز به پیشرفت صنعت چای چین مساعدت کرده است. به منظور آنکه مسافران با دانش بیشتر چای آشنا شوند، کوه " مون شان " با استفاده از منابع محلی فعالیت‌های ذی ربط چای را برگزار کردند. مثلا تولید چای، بسیار مورد استقبال مسافران قرار می‌گیرد. آنان می‌توانند با چگونگی تولید چای آشنا شوند و در تولید چای شرکت کنند و از آن لذت ببرند.

جشن فانوس، جشن سنتی چین است که در روز پانزدهم نخستین ماه سال قمری در گاهشماری چینی جشن گرفته می‌شود؛ این جشن نمایانگر پایان سال نوی چینی است، و آماده‌سازی برای آن از روز دهم سال نو آغاز می‌شود. در این روز در بین چینی ها مرسوم است که ردیف‌هایی از شمع را در جلوی خانه‌هایشان روشن می‌کنند و هنگام شب، فانوس در دست، مسیر می‌پیمایند. در گذشته، فانوس‌ها ساده بودند

چای را همه می‌شناسند و نوشیده اند. چای همانند چینی مترادف چین است. چین محل اصلی تولید چای محسوب می‌شود و قبل از کشورهای دیگر جهان منابع درخت چای را کشف و از آن استفاده کرده است. اگر به چین سفر کنید، به غیر از دید و بازدید کوه‌ها و منظره‌های معروف چین، سفر به محل تولید چای چین نیز نوعی انتخاب عاقلانه محسوب می‌شود. در آنجا می‌توانید شخصا متوجه شوید که چای چطور تولید می‌شود و می‌توانید چگونگی چای را بنوشید و مزه كنید. اگر از شهر " چنگ دو " مرکز استان " سی چوان " چین واقع در جنوب غرب این کشور حرکت کنید، در حدود 130 کیلومتری غرب منطقه کوه بلند و زیبایی را مشاهده خواهید كرد. این کوه " مون شان " مرکز مشهور تولید چای چین است. هنگامی‌که با خودرو در راه کوهستانی پرفراز و نشیب حرکت میکنید، می‌توانید شاهد پوشش مه و ابردر منطقه كوهستانی باشید و در دامنه کوه در کنار راه باغهای چای بسیار سبزنیز چشمنوازی می‌كند و همزمان چایکاران در این مزارع چای مشغول کار هستند. کوه " مون شان " بیش از 2000 سال تاریخ کشت چای دارد. گفته می‌شود که در آن موقع، مردی با نام " اولی جن " بطور تصادفی با تاثیرات درمانی و موثر بودن چای برای از بین بردن خستگی آن را کشف کرد. از آن به بعد، او شروع به کشت درخت چای کرد. این اولین بار بود که در تاریخ چین مردم درخت چای می‌کاشتند